Επικαιρότητα
Και διηγώντας τα να κλαις- Στρατή Πάντα
Το Λεξικό των φράσεων της ντοπιολαλιάς μας-Μέρος 7ο
Παρουσίαση του βιβλίου: “Οι πετράδες της Λέσβου” του Χρήστου Χατζηλία
ΠΟΠ/Κολοβή ελιά: Μετά την επίσημη παρουσίαση προς κατάθεση ο φάκελος (video)
Τι λέει το Βρετανικό Μουσείο μετά τις δηλώσεις Τουρκάλας αρχαιολόγου περί επιστροφής των Γλυπτών του Παρθενώνα
Περί του ονόματος “Πολιχνίτος” λόγος
Το νέο μας αστέρι – O αναβαθμισμένος ιστότοπός μας (site).
Ο λογότυπός μας
Σκέψεις για το ενεργειακό ζήτημα της Λέσβου
Το λεξικό της ντοπιολαλιάς των φράσεων του Πολιχνίτου-Μέρος 6
Όταν ο Υπουργός Υγείας παρέκαμψε το Κέντρο Υγείας μας
Ο άγνωστος (για τους περισσότερους) και συναρπαστικός κόσμος της κατάδυσης
O κ. Άδωνις Γεωργιάδης, το Κέντρο Υγείας Πολιχνίτου και τα Ιαματικά Λουτρά
Το λεξικό των φράσεων της ντοπιολαλιάς μας-Μέρος 5ο
ΝΕΟ ΧΩΡΟΤΑΞΙΚΟ: “Γκριζάρουν” νησάκια και βραχονησίδες
Το καλλιτεχνικό μας ζευγάρι, Σίλια Φιλίππου και Αλέκος Σαντής
Ο Γιώργος Αράπογλου και η Nikon (φωτογραφική μηχανή)…
Γίνονται ένα σύγχρονο πολιτιστικό και σχολικό συγκρότημα στον Πολιχνίτο;
Οικία Καλιά (σπιταρώνα)- “Πρέπει να σωθεί” Παναγιώτης Πιττός-2016!
Ενοριακός Ναός Αγίου Γεωργίου
Υπάρχουν πάρα πολλά στοιχεία για τον Ναό που μπορούν να βρεθούν εύκολα σε μια αναζήτηση στο διαδίκτυο και για αυτό τον λόγο, επιλέξαμε να αναφέρουμε περιληπτικά κάποια ιστορικά στοιχεία που είναι λιγότερο γνωστά.
Η θεμελίωση του ναού έγινε τον Αύγουστο του 1805 στη θέση παλαιότερου μικρού ναού, αφιερωμένο στον Άγιο Γεώργιο και τα εγκαίνια πραγματοποιήθηκαν το 1822.
Το αριστερό κλίτος του ναού είναι αφιερωμένο στον Άγιο Δημήτριο και το δεξιό στον Άγιο Χαράλαμπο.
Αξίζει να σημειωθεί ότι οι Τούρκοι φοβόταν/σεβόταν τους Αγίους που στην απεικόνιση τους κρατούσαν κοντάρι ή ήταν έφιπποι.
Εντυπωσιακό είναι και το τριώροφο κωδωνοστάσιο που θεωρείται από τα ομορφότερα στη Λέσβο. Χτισμένο το 1892 από ντόπιους πετράδες. Το πρώτο ρολόι τοποθετήθηκε το 1932.
Το παρεκκλήσι του Αγίου Κωνσταντίνου, χτισμένο το 1930, είναι ανεξάρτητο από το ναό και βρίσκεται στο αριστερό μέρος του νάρθηκα.
Παλαιότερα βρισκόταν στον περίβολο του ναού, σε απόσταση 5 μέτρων από το κωδωνοστάσιο. Μέχρι το 1910 χρησίμευε και για πρόχειρο δεσμωτήριο τρελών .
Το περιστύλιο του νάρθηκα κλείστηκε με ξύλινη κατασκευή το 1925 για να στεγάζει περισσότερους πιστούς. Χρησίμευσε και σαν σχολική αίθουσα.
Το 1933 ο πληθυσμός του Πολιχνίτου ξεπερνάει τους 8000 κατοίκους. Για να μπορούν να εκκλησιάζονται όλοι, κατασκευάζεται ο γυναικωνίτης και οι γυναίκες πλέον «ανεξαιρέτως και υποχρεωτικός» εκκλησιάζονται σε αυτόν. Το ταβάνι από τον γυναικωνίτη χρησιμοποιήθηκε ως κρυψώνας όπλων την περίοδο της Γερμανικής κατοχής.
Στον αριστερό χώρο της αυλής του Ναού υπάρχει πέτρινη εξέδρα, που πάνω της γινόταν και γίνεται η ανάσταση. Εκεί γινόταν και η κατάθεση στεφάνων στις Εθνικές εορτές πριν την δημιουργία του Ηρώου πεσόντων.
Πίσω από το ιερό της εκκλησίας ήταν ο χώρος που ενταφίαζαν τους ιερείς, ενώ οι δύο πεζούλες προς τον Βορά ήταν ο χώρος ταφής των προγόνων μας μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 1910, που όπως λέγεται, μεταφέρθηκε το νεκροταφείο στον χώρο που βρίσκεται σήμερα.
Πηγές: Χ. Καράτζανος και Σ. Πάντας.
[ngg src=”galleries” ids=”1″ display=”basic_thumbnail” thumbnail_crop=”0″]