Ιγνάτης Ψάνης
Μεγάλη στεναχώρια μας έπιασε που δεν κλείνουν το υποκατάστημα των ΕΛΤΑ στον Πολιχνίτο!
Γιατί τέτοια απαράδεκτη μεταχείριση; Γιατί κλείνουν μόνο τα υποκαταστήματα στον Μόλυβο, στην Ερεσό, στον Μανταμάδο, στο Πλωμάρι και στην Αγιάσο; Επειδή αυτούς τους ξέρει όλος ο κόσμος, και θα προκληθεί θόρυβος, ενώ εμάς ελάχιστοι μας ξέρουν; Είναι οι περιοχές κέντρου, εμείς περιφέρεια και βάλε;
Γιατί τέτοια… προνομιακή μεταχείριση;
Γιατί να μην έχουμε και εμείς,,, έναν αγροτικό ταχυδρόμο; Όλα τα πράγματα πάνε μπροστά, ο κόσμος εξελίσσεται και εμείς θα μείνουμε πίσω; Όχι, θέλουμε και εμείς… αγροτικό ταχυδρόμο ή καλύτερα… ένα drone να πετά τα γράμματα, τις συντάξεις, τα δέματα ό,τι άλλο τέλος πάντων διαχειρίζονται τα ΕΛΤΑ στην πλατεία ή καλύτερα στην αυλή του δημοτικού Σχολείου ή στο γήπεδο. Και από εκεί να μαζεύονται τα παιδάκια και να τα μοιράζουν στους δικαιούχους.,, Έτσι θα έχουν και χαρτζιλίκι.
Αυτό μπορεί να εφαρμοστεί σε όλα τα χωριά… Είναι μια ιδέα πρωτότυπη, ευφάνταστη, εξυπηρετική, ταχύτατη, σύγχρονη και πάνω από όλα οικονομική!!
Γιατί να μην έχουμε και εμείς τέτοιες πολυτέλειες; Γιατί να μην κάνουμε καμιά εκατοστή χιλιόμετρα προκειμένου να εξυπηρετηθούμε;
Θέλουμε να ξαναγυρίσουμε στο όμορφα χρόνια που περιγράφει ο Γιώργος Σταυρινός στη Φίλια. (Ακολουθεί το άρθρο του)
Και για να σοβαρευτούμε λίγο…
Σκέφτηκαν οι ευαίσθητοι και φιλάνθρωποι της εξουσίας ότι η περιοχή μας είναι η πιο υποβαθμισμένη περιοχή του νησιού, η περιοχή με την μεγαλύτερη πληθυσμιακή μείωση, η περιοχή στην οποία έκλεισε το ΙΚΑ, το υποκατάστημα της Τράπεζας υπολειτουργεί, η ΔΕΗ υπολειτουργεί, το Ειρηνοδικείο έκλεισε, ο λιμενικός Σταθμός μεταφέρθηκε στην Καλλονή, οπότε ό τι απόμεινε υπολειτουργεί, ο ΟΤΕ έκλεισε, η Γεωργική Υπηρεσία έκλεισε.
Σκέφτηκαν ότι το κερασάκι στην τούρτα ήταν η τραγική κατάσταση μας το καλοκαίρι με το μέγα πρόβλημα της υδροδότησης, όταν συχνότατα είμαστε πρωτοσέλιδο στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο του νησιού, αλλά μας έμαθε και το πανελλήνιο!
Οπότε από τη μια σκέφτηκαν να μην τους βυθίσουμε κι άλλο (οίκτος) ή και να μη τους προκαλέσουν, να μη μας τσιγκλίσουν κι άλλο, γιατί γνωρίζουν ότι δεν θέλουμε και πολύ να ξεσηκωθούμε πάλι (κόστος).
Εξάλλου, ίσως σκέφτηκαν ένα έξυπνο τρόπο να έρχονται στο χωριό μας από άλλα μέρη, για να εξυπηρετηθούν.
Κατόπιν όλων αυτών επέδειξαν τη μεγαθυμία τους.
Σε κάθε περίπτωση δεν πρέπει να μας διαφεύγει, τέλος, ότι ζούμε σε ένα κράτος το οποίο κάνει εντυπωσιακές προσπάθειες οικονομίας και νοικοκυρέματος. Μετρά και τη δεκάρα που ξοδεύει στην κτηνοτροφία, στη γεωργία, στις επενδύσεις, στα δημόσια έργα, στην λειτουργία του κράτους, της Βουλής και της Δημοκρατίας κλπ. είτε πρόκειται για δημόσια οικονομικά, είτε για χρήματα από ΕΣΠΑ, Ευρωπαϊκό Ταμείο Ανάκαμψης κ.α.
Φρόντισε δε στα προηγούμενα χρόνια να μετατρέψει τα ΕΛΤΑ σε τέτοια ανταγωνιστική δημόσια υπηρεσία, που αποτέλεσε παγκόσμιο πρότυπο. Μας αντιγράφουν όλοι οι Ευρωπαίοι.
Χαιρετίσματα στην εξουσία….
Georgios Stavrinos
Ηταν κάποτε ένα Ταχυδρομείο………..
Επίκαιρο αυτές τις μέρες το θέμα με το αψυχολόγητο κλείσιμο εκατοντάδων Ταχυδρομείων στα χωριά της πατρίδας μας. Και εννοώ , το κλείσιμο ζημιογόνων γραφείων ΕΛΤΑ, χωρίς να φροντίσουν (τονίζω) , τι θα γίνει στα χωριά αυτά και πώς θα εξυπηρετηθεί ο κόσμος . Με σπρώχνει το θέμα να αναπολήσουμε μαζί φίλοι μου, τι γινόταν παλιά στα μικρά χωριά μας λίγο πολύ το ίδιο σε όλα. Ενας φιλότιμος υπάλληλος , στη Φίλια ο Β’ Γραμματέας της Κοινότητας , ο αείμνηστος Χρήστος Κυριακίδης , επί τριάντα χρόνια παραλάμβανε καθημερινά τον ταχυδρομικό σάκο από τα λεωφορεία στις 3:00 μ.μ. και σε μισή ώρα , στα σκαλάκια της φωτογραφίας , έξω από το Κοινοτικό Γραφείο διάβαζε φωναχτά τα ονόματα των παραληπτών και εμείς τα παιδιά παίρναμε τον αντίστοιχο φάκελο που μας εμπιστευότανε , και τον πηγαίναμε στο σπίτι του παραλήπτη. Μπορούσε κάθε μάνα που είχε παιδιά στα ξένα και είχε καιρό να πάρει γράμμα να μας στείλει στον κυρ Χρήστο και να ρωτήσει . ‘’Πήγαινε γιέμ’ στο Ταχυδρομείο να ρωτήσεις αν είχαμε κανένα γράμμα από τη Γερμανία σε παρακαλώ ‘’ , έλεγε η γειτόνισσα μου. Τώρα που θα ρωτάει, να της φύγει ο καημός; Αντίστοιχα , με την αποστολή αλληλογραφίας , το Γραφείο ήτανε πάντα ανοιχτό , ο κυρ Χρήστος ζύγιζε το γράμμα σε μια περίεργη ζυγαριά ακριβείας και σου έδινε το ακριβές γραμματόσημο να το κολλήσεις . Μεταξύ μας , κάποια παιδιά που μάζευαν γραμματόσημα συλλογή , τον είχαν παρακαλέσει όταν περνά από τα χέρια του για επίδοση κάποιο φάκελο με περίεργο ή σπάνιο γραμματόσημο να τους το λέει , ώστε αμέσως να πάνε να το ζητήσουν για τη συλλογή τους , από το σπίτι του παραλήπτη! Για τα γράμματα με τσέκ από το εξωτερικό , έχω ξαναγράψει . Όταν τα πηγαίναμε στο σπίτι του παραλήπτη , χαρά μεγάλη γινότανε , και βέβαια το μπαξίσι που μας έδιναν πολύ καλό! Ετσι ζούσαμε παλιότερα , και σήμερα δεν περιμένω να ξαναγυρίσουμε στις μεθόδους του παρελθόντος . ο πολίτης όμως στο χωριό πρέπει να μπορεί να εξυπηρετηθεί . Δεν αναφέρθηκα καθόλου στην πληρωμή των συντάξεων στους ηλικιωμένους , Άλλο θέμα , μεγάλο και σοβαρό. Γιατί κλείσανε και τα τραπεζικά υποκαταστήματα. Έ , λοιπόν . κλείστε και τα χωριά μας να γλυτώσουμε!!!