Ιγνάτης Ψάνης
Αποφάσισε η δημοτική αρχή σε συνεργασία, απ’ ότι διαβάζουμε στην τοποθετημένη στήλη, με το Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας να στηθεί ένα μνημείο στην κεντρική πλατεία του χωριού προς τιμήν του 19χρονου Εύελπι Γιώργου Κουβελίδη, που έπεσε ηρωικά στη μάχη της Κρήτης. Και πολύ σωστά αποφάσισε.
Όμως, μείναμε έκπληκτοι, όταν είδαμε την προτομή.
Παριστάνει ένα στρατιωτικό με πηλήκιο του πρώτου μεγάλου πολέμου, με χαρακιές στο πρόσωπο σαν από φαλτσέτα, ρυτιδιασμένο, με σακούλες(;) κάτω από τα μάτια, (σαρανταπεντάρης να πούμε;), με γυαλιά (χρειαζόταν;), που κι αυτά είναι χαρακωμένα και που τα μάτια μας πέφτουν στη μύτη και στο στόμα!
Κάπου υπάρχει και η υπογραφή του γλύπτη! Είχε διαβάσει, άραγε το βιβλίο του Στρατή Πάντα “ΓΙΑΤΙ;” να δει αναλυτικά και παραστατικά τη ζωή και την πτώση αυτού του παλικαριού; Ήξερε ποιον και πού φιλοτεχνούσε ο Λαρισινός γλύπτης Τζιότζιος Μ;
Ήξερε ότι το μνημείο αυτό θα στηθεί για έναν τοπικό ήρωα, σε ένα μικρό χωριό, σε μία μικρή πλατεία ενός χωριού της Λέσβου;
Ήξερε ότι μάς είναι αδιάφοροι και ά-χρηστοι οι όποιοι συμβολισμοί, που θα ισχυριστούν ότι εκπέμπει το μνημείο, και ότι δεν χρειαζόμαστε οδηγίες, για να δούμε και να αναγνωρίσουμε ότι δεν τιμάται ο Γιώργος Κουβελίδης αλλά κάτι άλλο;
Γιατί δεν τοποθετήθηκε ακόμα στη θέση της η προτομή ενώ είναι έτοιμη από καιρό
Η απλή αλήθεια, κατά τη γνώμη μας, είναι ότι, όταν έφεραν την προτομή στο χωριό και την περιέφεραν σε κάποιους που εμπιστεύονται την κρίση τους, αυτοί την απέρριψαν, δεν άρεσε.
Προκειμένου, λοιπόν, να αποφύγουν τα αρνητικά σχόλια των “περίεργων Πολιχνιατών”, που ξέρουν και από καυστικότητα και από ειρωνεία, επέλεξαν να κερδίσουν χρόνο και την τοποθετήσουν την παραμονή της εθνικής γιορτής, όπου θα γίνει η τελετή, σε φωτογραφηθούν κάποιοι και τέλος…
Οι αναφορές του Χάρη, στο άρθρο που μάς απέστειλε, όπως:
“-Τα αποκαλυπτήρια ενός μνημείου δεν είναι μια απλή τυπική πράξη, αλλά μια βαθιά φαινομενολογική στιγμή. Η υλική μορφή, που έως τότε παρέμενε αθέατη, αποκαλύπτεται στο βλέμμα και στη συνείδηση των παρισταμένων.
–Η μορφή του Γιώργου Κουβελίδη «παρίσταται» ήδη στον χώρο χάρη στην αναφορά στο όνομά του, χάρη στον λόγο και την αφήγηση που τον καθιστούν παρόντα πριν ακόμη φανεί το μνημείο.
-Έτσι, τα αποκαλυπτήρια λειτουργούν ως φαινομενολογική αποκάλυψη: το αόρατο –η μνήμη, η αξία, το ήθος– καθίσταται ορατό μέσα από την τελετουργική πράξη, η οποία ενώνει τον παρόντα χρόνο με την αιωνιότητά του-.
-Η κίνηση αυτή δεν είναι απλώς τεχνική, αλλά τελετουργική: η χειρονομία του αποκαλύπτοντος γίνεται το μέσο με το οποίο η προτομή περνά από την αορατότητα στην ορατότητα, από την εσωτερική μνήμη στην εξωτερική παρουσία, από τα διασωσμένα ασπρόμαυρα πορτρέτα στο εμψυχωμένο γλυπτικό πορτρέτο παρουσίας.”
και άλλα λειτουργούν αποκλειστικά παραπλανητικά.
ΑΛΛΕΣ ΚΡΙΣΙΜΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ-ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ
– Γιατί δεν επιλέχθηκε να φιλοτεχνήσει την προτομή ο χωριανός μας εξαιρετικός γλύπτης Αλέκος Σαντής, που η εργασία του θα ήταν δωρεάν, προσφορά στο χωριό του;
-Γιατί δεν ρωτήθηκε αν συμφωνεί με την προτομή, η τοπική κοινότητα, που συμφώνησε για την τοποθέτηση του μνημείου;
Όπως μάς τον γνώρισε ο Στρατής Πάντας στο εξαιρετικό του βιβλίο “ΓΙΑΤΙ;“
Όπως τον φιλοτέχνησε σε πρόπλασμα η γλύπτρια, ειδική χαράκτρια μεταλλίων, ζωγράφος, Μαρία Καλλιπολίτη. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αγία Παρασκευή Λέσβου. Τη Μυτιλήνη κοσμούν έργα της, όπως οι προτομές του Γεωργίου Παπανδρέου, του Κλεάνθη Παλαιολόγου, του Απόστολου Αποστόλου και άλλων. Τελευταία της επιθυμία – όπως αναφέρει το ΑΠΕ – ήταν το σπίτι της, στο χωριό της, να λειτουργήσει ως μουσείο των έργων της και δημοτική πινακοθήκη.
Το πρόπλασμα χυτεύτηκε σε χυτήριο κάπου στην Αθήνα(;) αλλά δεν πληρώθηκε ούτε το χυτήριο ούτε η γλύπτρια, η οποία στο τέλος αρνήθηκε και να πληρωθεί(!) Έτσι χάθηκε το πρόπλασμα.(Η φωτογραφία από το βιβλίο του Στρατή Πάντα “ΓΙΑΤΙ;”) Ψάχνουμε το πρόπλασμα τελευταία , που αποπνέει εσωτερική ομορφιά και εξωτερική ομορφιά, σεμνότητα, αποφασιστικότητα, νεανικό σφρίγος, αλλά μάταια.
Το πρόπλασμα χυτεύτηκε σε χυτήριο κάπου στην Αθήνα(;) αλλά δεν πληρώθηκε ούτε το χυτήριο ούτε η γλύπτρια, η οποία στο τέλος αρνήθηκε και να πληρωθεί(!) Έτσι χάθηκε το πρόπλασμα.(Η φωτογραφία από το βιβλίο του Στρατή Πάντα “ΓΙΑΤΙ;”) Ψάχνουμε το πρόπλασμα τελευταία , που αποπνέει εσωτερική ομορφιά και εξωτερική ομορφιά, σεμνότητα, αποφασιστικότητα, νεανικό σφρίγος, αλλά μάταια.
Τα σχόλια δικά σας…
Παριστάνει ένα στρατιωτικό με χαρακιές στο πρόσωπο σαν από φαλτσέτα, ρυτιδιασμένο, με σακούλες(;) κάτω από τα μάτια, (σαρανταπεντάρης να πούμε;), με τεράστια γυαλιά (χρειαζόταν;), που κι αυτά είναι χαρακωμένα και που τα μάτια πέφτουν στη μύτη και στο στόμα! Εκφράζει κάτι; Μήπως να το στείλουμε στους Γερμανούς;
ΕΧΕΤΕ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΝΑ ΤΟ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΗΣΕΤΕ!
Γιατί δεν τοποθετήθηκε ακόμα ενώ στη θέση της η προτομή ενώ είναι έτοιμη από καιρό
Η απλή αλήθεια, κατά τη γνώμη μας, είναι ότι, όταν έφεραν το καλοκαίρι την προτομή στο χωριό και την περιέφεραν σε κάποιους που εμπιστεύονται την κρίση τους, αυτοί την απέρριψαν, δεν άρεσε.
Προκειμένου, λοιπόν, να αποφύγουν τα αρνητικά σχόλια των “περίεργων Πολιχνιατών”, που ξέρουν και από καυστικότητα και από ειρωνεία, επέλεξαν να κερδίσουν χρόνο και την τοποθετήσουν την παραμονή της εθνικής γιορτής, όπου θα γίνει η τελετή, σε φωτογραφηθούν κάποιοι και τέλος…
Οι αναφορές του Χάρη, όπως:
“-Τα αποκαλυπτήρια ενός μνημείου δεν είναι μια απλή τυπική πράξη, αλλά μια βαθιά φαινομενολογική στιγμή. Η υλική μορφή, που έως τότε παρέμενε αθέατη, αποκαλύπτεται στο βλέμμα και στη συνείδηση των παρισταμένων. –
–Η μορφή του Γιώργου Κουβελίδη «παρίσταται» ήδη στον χώρο χάρη στην αναφορά στο όνομά του, χάρη στον λόγο και την αφήγηση που τον καθιστούν παρόντα πριν ακόμη φανεί το μνημείο.
– Έτσι, τα αποκαλυπτήρια λειτουργούν ως φαινομενολογική αποκάλυψη: το αόρατο –η μνήμη, η αξία, το ήθος– καθίσταται ορατό μέσα από την τελετουργική πράξη, η οποία ενώνει τον παρόντα χρόνο με την αιωνιότητα του.
-Η κίνηση αυτή δεν είναι απλώς τεχνική, αλλά τελετουργική: η χειρονομία του αποκαλύπτοντος γίνεται το μέσο με το οποίο η προτομή περνά από την αορατότητα στην ορατότητα, από την εσωτερική μνήμη στην εξωτερική παρουσία, από τα διασωσμένα ασπρόμαυρα πορτρέτα στο εμψυχωμένο γλυπτικό πορτρέτο παρουσίας.”
και άλλα λειτουργούν αποκλειστικά παραπλανητικά.