Ιγνάτης Ψάνης
ΠΑΡΑΚΜΑΖΟΥΜΕ… ΚΑΙ ΜΑΣ ΑΡΕΣΕΙ;
Όταν και επίσημα γίναμε μέλος της ευρωπαϊκής ένωσης, διακινούνταν στην κοινότητα δύο προοπτικές για το μέλλον της χώρας.
Η μία απαισιόδοξη που υποστήριζε μετά βεβαιότητας πως η Ελλάδα θα γίνει αποκλειστικά χώρος τουριστικού προορισμού και οι Έλληνες γκαρσόνια και καμαριέρες, φθηνά εργατικά χέρια, υπηρέτες των ξένων. Ακόμα υποστήριζαν πως θα εγκαταλειφθεί η πρωτογενής παραγωγή και πως η χώρα θα γίνει ένα απέραντο ξενοδοχείο. Έτσι, εκ των πραγμάτων αξία θα αποκτήσουν οι ξένες γλώσσες και η μητρική μας γλώσσα σταδιακά θα αλλοιωθεί, θα εκφυλιστεί. Ως αποτέλεσμα υποβαθμιστεί και ο ελληνικός πολιτισμός . Οι ξένοι θα αγοράσουν τα ωραιότερα οικόπεδα, και τα πολυτελή κτίσματα σε πολυτελείς περιοχές. Τέλος, ότι θα εισάγουμε τα πάντα.
Η άλλη άποψη ήταν αισιόδοξη και ήλπιζε πως θα μας διδάξουν πώς να οργανώσουμε καλύτερα το κράτος, να φτιάξουμε σύγχρονους θεσμούς στην οικονομία, στην παιδεία, στη δικαιοσύνη, πώς να εμπιστευτεί καλύτερα το κράτος τους πολίτες και οι πολίτες του κράτος, πώς να αποκτήσουμε αξιοκρατία, επιτέλους αντιπροσωπευτική δημοκρατία, πώς να εκλείψει το ρουσφέτι, πώς να βγάλουμε από μέσα μας τον παμπόνηρο Καραγκιόζη, πώς να πληρώνει ο καθένας ανάλογα με τα πραγματικά του εισοδήματα, πώς να μειωθεί η τεράστια διακίνηση του μαύρου χρήματος, πώς να προσεγγίσουμε το βιοτικό, κοινωνικό και πολιτιστικό επίπεδο της ευρωπαϊκής ένωσης, πώς να μάθουμε να σεβόμαστε τον συνάνθρωπό μας στην καθημερινότητά μας και άλλα πολλά τέτοια εύηχα και ωραία!
Από τότε ίσαμε σήμερα έχουν περάσει 25 χρόνια.
Σ’ αυτά τα 25 χρόνια η νέα γενιά αλλά και οι μεγαλύτεροι ζήσαμε στο δίπολο ΕΛΛΑΔΑ-ΕΥΡΩΠΗ. Αλήθεια πόσο Ευρωπαίοι γίναμε; Πόσο στηρίξαμε τις αξίες μας και τον πολιτισμό μας; Ηθικά, κοινωνικά, πολιτικά, πολιτισμικά πώς εξελιχθήκαμε;
Τα συμπεράσματα είναι αυτονόητα, αυτοπόδεικτα, ολοφάνερά, εύγλωττα και απελπιστικά δυσάρεστα. Τελευταίο θύμα τους η …ελπίδα.
Όσο για το ποιος φταίει, ξέρουν και οι πέτρες από πού βρομάει το κεφάλι αλλά και πόση επιμονή, υπομονή και πίστη και χρόνο χρειάζεται, για να αλλάξουν τα κεφάλια των υπολοίπων με αιχμή την πραγματική, ανθρωποκεντρική και ουσιαστική ΠΑΙΔΕΙΑ. και στήριγμα την ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ.