Ιγνάτης Ψάνης
Αγαπητέ Στρατή,
και πρώτα από όλα αγαπητέ γείτονα, μιας και μεγαλώσαμε στον ίδιο δρόμο, με τα σπίτια μας αντικριστά. Από μικρός άφησες τα μαθητικά μιας και το “σχολικό σέρβις” δεν ήταν αυτό που ήθελες. Προτίμησες τη Σχολή Μαγειρικής και επιδόθηκες στο πραγματικό μαγείρεμα όχι το θεωρητικό στο οποίο και διέπρεψες.
Μπάρκαρες, ξαναμπάρκαρες, ξεμπάρκαρες, πέρασες από το “Κρυστάλ” και άραξες τελικά στους πάγκους των καφενείων του χωριού στην αρχή και μετά στη Σκάλα.
Εκεί κατάφερες και έφτιαξες ένα στέκι, ένα χώρο μάζωξης, συνεύρεσης, επικοινωνίας και ψυχαγωγίας, ένα πρωινάδικο χρόνια τώρα, χώρο καλοκαιριάτικης συντροφικότητας. Παλιά που είχε ψάρια, συνδυάζαμε το τερπνό μετά του ωφελίμου. Γυρίζαμε στο σπίτι με πρόσωπο.. Όσο για τα βράδια πλάι στο λιμάνιμε τα υπέροχα πιάτα σου τα έκαναν υπέροχα.
Στρατή,
έγραψες στη Σκάλα τη δική σου ιστορία, άφησες το προσωπικό σου όποιο αποτύπωμα. Καθισμένος στο δεύτερο τραπέζι του μαγαζιού είσαι μπροστά σου από τη μία το μαγαζί και από την άλλη του λιμάνι, τη θάλασσα, αυτά τα δύο που αγάπησες. Ανταγωνισμός, πάθος, δράση, προσήλωση και διεκδίκηση στο τάβλι με τον Στρατή το Καρακλά, αυτά που σε χαρακτήριζαν γενικότερα στη ζωή σου.
Τα ολόθερμα συλλυπητήριά μας στην καρτερική και ακούραστη Χιώτισσα(ξεχάσαμε το όνομα της γυναίκας σου…), στο Βασίλη στον Ιγνάτη, τα παιδιά σου και στις οικογένειές τους.
Πάντως θα λέμε “πάμε στου Ζουμπούλη” να είσαι σίγουρος…
Καλό σου ταξίδι..
======