Έρωτα και Ψυχή, γλυπτό του Theodor Friedi, Μουσείο Λούβρου
Φλεβάρη τώρα δεκατέσσερις και πάλι,
ερωτευμένων εορτή, πάντες χαρείτε,
νέοι και γέροντες, μικροί, μεγάλοι,
αγκαλιαστείτε, φιληθείτε, ευτυχείτε!
Τού Βαλεντίνου τού Αγίου είν’ η μνήμη,
σ’ όλα τα πλάτη τού πλανήτη μας τιμάται,
μα το προνόμιο κρατά η Μυτιλήνη
«φύλακας» χρόνια των οστών του να καυχάται!
Εδώ στου έρωτα τ’ αληθινού και τού ωραίου
των αηδονιών, μαζί και λιόφυτου λειμώνα,
εδώ στην Λέσβο την αρχόντισσα τ’ Αιγαίου,
οστά κι η χάρη του αγιόφωτη εικόνα!
Δεσπότης, τότε που μαρτύρησε στην Ρώμη,
φτωχά βαφτίζοντας ζευγάρια ερωτευμένα
σε χριστιανούς, και που τα πάντρευε με τόλμη
σε διωγμών καιρούς, να ζουν ευλογημένα!
Όμως τι όνειδος, τι πρόβλημα, τι πείσμα,
«Καθολικός» στο να λογίζεται ο Άγιος,
τόσων αιώνων δεν κοντεύεται… το «Σχίσμα»
κι απ’ αγιοσύνη καθ’ ημάς… να είναι άδειος!
Μα όπου σταυρός, όπ’ εκκλησιά, πίστη και δόγμα,
ίδιος Θεός, ίδιος Χριστός, μιαν Αγιοσύνη,
όπου σημαία και λαός, φυλή και χρώμα
μια λέξη μόνο τα λέει όλα «Χριστιανοσύνη»!
Καθολικοί μαζί κι ορθόδοξοι, και τόσοι άλλοι
απανταχού τής γης, την μέρα αυτή ειρηνεμένοι
ίδιοι κι ομόθυμοι, στού Βαλεντίνου την αγκάλη,
ίδια η γλώσσα τής καρδιάς, ίδιοι κι οι ερωτευμένοι.
Αλλόδοξοι ομόψυχοι… ομόψυχος κι εκείνος
ο φτερωτός ο Έρωτας, κι ο Άγιος Βαλεντίνος!
******
Και μερικοί στίχοι στο πνεύμα τής μέρας αυτής:
**Έρωτας τάχα ναν’ αυτό / που έτσι με κάνει να ποθώ /
την συντροφιά σου, / που σαν βραδιάζει τριγυρνώ / τα φωτισμένα για να δω/ παράθυρά σου; (Μυρτιώτισσα)
**Δίδυμοι είναι αδελφοί / και τέκνα του αιθέρος /
ο κεραυνός κι ο έρως. (Αχιλ. Παράσχος)
**Πάντα με φθάνει ο έρωτας / όσο πολύ κι αν τρέχω /
γιατί είναι εκείνος φτερωτός / κι εγώ φτερά δεν έχω.
(Γεώργιος Δροσίνης)
**Ερος δ’ ετίναξέ μοι ϕρένας, / ως άνεμος κατ’ όρος δρύσιν εμπέτων. (Σαπφώ)
Και σε μετάφραση Πέτρου Βιτόπουλου
**Σαν τον αέρα του βουνού που δέντρα ξεριζώνει,
μες το μυαλό μου ο έρωτας αισθήματα φουντώνει.
—Και σε μετάφραση Βαγγ. Χατζημανώλη
**Ο έρωτας με τίναξε, / μού πήρε τα μυαλά, /
όπως τις δρύες στα βουνά / ο άνεμος λυγά .
** Δέδυκε μεν α Σελάνα και Πληΐαδες, / μέσαι δε
νύκτες, / παρά δ’ έρχετ’ ώρα, / εγώ δε μόνα καθεύδω. (Σαπφώ πάλι)
— Και σε μετάφραση Χρήστου Παρασκευαΐδη (1930)
** Βασίλεψε η Σελήνη και η Πούλια, / μεσάνυχτα, σκοτάδι, σιγαλιά, / οι ώρες φεύγουνε σαν νυχτοπούλια / κι εγώ κοιμάμαι δίχως αγκαλιά.
— Και σε μετάφραση Βαγγέλη Χατζημανώλη
**Το Φεγγαράκι έδυσε, κι η Πούλια, / μεσονύχτι, / η ώρα φεύγει και περνά / κι εγώ κοιμάμαι μόνη!
—Και στην ντοπιολαλιά μας στο χωρατό.
** Του Φιγγαράκ’ βασίλιψι, / μαζί τσ αυτή η Πούλια,/
είνι βαθιά μισάνυχτα, / η γ’ ώρα φευγ’ τσι χάνιτι, / τσι γω μουνάχ’ ιμ τσμούμι. / Πα στου κριβάτ μας του διπλό, / δε μι χουρά ι τόπους,/ τσμούμι τσι σ’ ουνειρέυουμι / τσι βαριανιστινάζου, / μουνάχ’ ιμ ουνειρεύουμι, / μουνάχ’ ιμ λαχανιάζου!…
***
Ποιος είναι ο Άγιος Βαλεντίνος της Μυτιλήνης (PICS)
Επί έναν σχεδόν αιώνα, οι χιλιάδες των κατοίκων ή των περαστικών ετούτης της πόλης, χριστιανοί ορθόδοξοι και μη «παρήλαυναν» μπροστά από τα λείψανα ενός Αγίου, που αν μη τι άλλο, θα μπορούσε, εκτός από Άγιος προστάτης των ερωτευμένων, να είναι και Άγιος προστάτης της Λεσβιακής Οικονομίας.
Ο λόγος για τα λείψανα του Αγίου Βαλεντίνου. Που βρισκόταν έως το 1990 μέσα στην καθολική Εκκλησιά της Μυτιλήνης, τη «Φραγκοκλησιά», στην οδό Ερμού, κάτω από την Αγία Τράπεζα. Το 1990 μεταφέρθηκαν από τον τότε εφημέριο της Καθολικής Εκκλησίας της Μυτιλήνης, φραγκισκανό μοναχό π. Τορκουάτο Μορίνη, καθώς λόγω έλλειψης πληρώματος της Εκκλησίας, δεν διέμενε πια στο νησί, αλλά στην Αθήνα και περιστασιακά εξυπηρετούσε και τη Μυτιλήνη.
Κάποια τμήματα από αυτά τα λείψανα τοποθετήθηκαν στο παρεκκλήσι του Τάγματος των Καπουτσίνων, το αφιερωμένο στους Αγίους Φραγκίσκο και Κλάρα, στην οδό Γκυιλφόρδου 7, στην πλατεία Βικτωρίας στην Αθήνα, και κάποια άλλα λέγεται πως στάλθηκαν στην έδρα της Καθολικής Εκκλησίας στη Ρώμη. Από όπου και είχαν ξεκινήσει το ταξίδι τους στην Ανατολή πριν δυο αιώνες… Πέρυσι τέτοιες μέρες επέστρεψαν στη Μυτιλήνη στην ανακαινισμένη καθολική Εκκλησία της Μυτιλήνης. Και από φέτος αποτελούν αφορμή για εκδηλώσεις προς τιμήν του Αγίου των ερωτευμένων που θέλουν να είναι Άγιος… Μυτιληνιός.