Γιώργος Σταυρινός
Γύρω στα 1850 ένα πλοιάριο, αποβίβασε στη Νυφίδα μια κοπέλα Καρακατσανα με όπλο και φυσέκια. Ήταν καταδιωκόμενη από τους Τούρκους και βγήκε εκεί με κάθε προφύλαξη για να σωθεί. Οι ντόπιοι την περιέθαλψαν . Πολλοί όμως την παρενοχλούσαν γιατί ήταν νέα ωραία δυναμική και μόνη. Έτσι αναγκάστηκε να παντρευτεί έναν καφετζή μεγαλύτερο της για να γλυτώσει από τις ενοχλήσεις. Έμενε στο σπίτι πάνω από το καφενείο, και στη πίσω αυλή υπάρχει η στέρνα της φωτογραφίας . Μάζευε νερά της βροχής για τη λάτρα του σπιτιού και του καφενείου.
Ο Τούρκος Αγάς του χωριού και δύο ακόμα, συνέχιζαν να την κυνηγούν για την ομορφιά της , ώσπου αυτή πια δεν άντεξε. Έκλεισε ραντεβού με έναν έναν από τους επίδοξους μνηστήρες το ίδιο βράδυ. Έδωσε οδηγίες να έρθουν από έναν σκοτεινό διάδρομο λίγη ώρα ο ένας μετά τον άλλον. Εκεί με το σύζυγό της, τους έστησαν καρτέρι και με ένα τσεκουράκι τους σκότωσαν και τους ρίξανε στη στέρνα . Το χωριό δεν υποπτεύθηκε τίποτα. Η στέρνα συνεχίζει να κρύβει το μυστικό της μέχρι σήμερα. Μια φορά είπα στον πεθερό μου να αδειάσουμε τη στέρνα να την καθαρίσουμε, και εκείνος φοβούμενος μην …. αναστηθούν οι Τούρκοι, δεν με άφησε. Το επώνυμο της μητέρας του και άλλων συγγενών μας στον Πολιχνίτο είναι “Κατσάνη” , ίσως από την Καρακατσάνα κόρη που έκανε την πράξη αυτή. Το καφενείο του πεθερού μου έχει γίνει πρόσφατα ντεκόρ στα γυρίσματα της ταινίας ” Σμύρνη μου αγαπημένη”.
