Γιώργος Σαυρινός
Προφανώς δεν ειρωνεύομαι το Μυστήριο της Θείας Κοινωνίας. Είναι η φράση που σαν παιδιά πειραζόμασταν μεταξύ μας μετά τη Θεία Κοινωνία στο χωριό. Λέγαμε , μετάλαβες, τι κατάλαβες; Και η απάντηση ήταν , μια κούπα μελ’ κι τ’ παπά του κουταλέλ’ ! Πρωί πρωί έπρεπε να ψάξουμε στα καφενεία να βρούμε τους μπαρμπάδες μας. Να φιλήσουμε το χέρι τους και να μας δώσουν χαρτζιλίκι. Μετά στη γιαγιά που έλυνε το μαντήλι της ( κομπόδεμα) και μας έδινε κι αυτή ο,τι μπορούσε. Από πενηνταράκι της δραχμής μέχρι φράγκο ή δίφραγκο. Θεωρούσαμε την Κοινωνία σαν μέσο να μαζέψουμε κάποια λεφτά. Τι λέτε; Θα πήγαινε χαμένη τόση νηστεία που… κάναμε; Πού πήγαιναν όμως τα λίγα λεφτά που μαζεύαμε;. Σε γκοφρέτες ΜΕΛΟ που είχαν μέσα καρτέλες με σημαίες των κρατών και ενδυμασίες. Σε διάφορα άλλα ζαχαρωτά , αλλά κυρίως το Πάσχα σε βαρελότα, τράκες , αυτές που πατάς και πετάνε σπίθες και καίνε τα καλσόν των γυναικών! Και άλλα “πυρομαχικά” για το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου . Τώρα δεν ξέρω τι παίρνουν τα παιδιά με το πολύ μεγαλύτερο ποσό που μαζεύουν! Σίγουρα ηλεκτρονικά και άλλα παρόμοια. Εγώ πάντως , ρωτώ τα εγγόνια μου που απορούν για την ερώτηση; Μετάλαβες; Τι κατάλαβες; Και με κοιτούν με απορία. Και τους λέω να απαντάτε. Μια κούπα μελ’ κι τ’ παπά του κουταλέλ’ . Άντε και του χρόνου.
