Ιγνάτης Ψάνης.
Όταν ένας τοπικός Σύλλογος, όπως αυτός της Νυφίδας, ενός χωριού σαν το δικό μας, που έχει μια προϊστορία μεγάλης κωμόπολης, η οποία όμως σήμερα βρίσκεται σε πληθυσμιακή αποδρομή δεκαετιών, συναποφασίζει να συντάξει και να εκδώσει τέτοιο ένα ημερολόγιο, αυτό δηλώνει πολλά πράγματα, το εξής ένα: Η ανάγκη του ανθρώπου να δημιουργεί και να παράγει έργα που αποτυπώνουν τα πιο βαθιά του συναισθήματά είναι υπαρξιακή του ανάγκη, είναι η απόδειξη και η επιβεβαίωση ότι θέλει να αποτυπώσει τον μοναδικό του δεσμό με τις ρίζες του, με τους ανθρώπους, με τη στεριά και τη θάλασσα που τον περιβάλλει, τον εξυψώνει και τον καταξιώνει, ανεξάρτητα από τις όποιες αρνητικές συγκυρίες.
Το έχουμε πει και άλλοτε, οι Νυφιδιώτες και όσοι λατρεύουν τη Νυφίδα έχουν ένα μυστικιστικό, ανεξήγητο δέσιμο με τον τόπο τους και μεταξύ τους, κόλλημα το λέμε αλλιώς. Ένας αόρατος ομφάλιος λώρος τους δένει, τους ανα-τρέφει και τους ανα-ζωογονεί με το παρελθόν, τους κάνει γλεντοκόπους στο παρόν, επίμονους και αμετανόητους εραστές της και για το μέλλον, ένας λώρος που δεν λέει να κοπεί!
Τα μέλη του Συλλόγου, λοιπόν, της Νυφίδας, υπακούοντας σε όλα τα παραπάνω έφτιαξαν ένα τοπόσημο, μια καλαίσθητη πέτρινη κρήνη, στην είσοδο του οικισμού, χαράσσοντας εξαιρετικούς στίχους του Κωστή Παλαμά επάνω της, με τους οποίους προετοιμάζεται, ενημερώνεται ο επισκέπτης ότι σ’ αυτόν τον τόπο” κάθε του αντίκρισμα” θα είναι “σοφού τεχνίτη ζωγραφιά”.
Και κάθε αντίκρισμα είναι τότε
σοφού τεχνίτη ζωγραφιά
με τ’ απαλότατο κοντύλι
νά την η αφάνταστη ομορφιά!
“Περασμένο Καλοκαίρι” Κ. Παλαμάς
Το ημερολόγιο έχει ως εξώφυλλο την εξαιρετική αυτή δραστηριότητα του Συλλόγου, την κρήνη, και στο εσωτερικό του χωρίζεται σε δύο μέρη. Το πρώτο, το μισό περίπου, είναι αφιερωμένο με το κατάλληλο φωτογραφικό υλικό αλλά και τις απαραίτητες χρηστικές πληροφορίες στους περασμένους μουσικούς, κομπανίες και ορχήστρες, τους αξέχαστους χαροκόπους της νυφιδιώτικης και όχι μόνο κοινότητας, τους ικανότατους δεξιοτέχνες που παράλληλα υπήρξαν και “σταρένιοι”, καλοί και γι’ αυτό αγαπητοί. Σ΄ αυτούς, λοιπόν, ήταν μια καλή ευκαιρία να ανταποδώσουν την αγάπη τους οι σημερινοί γόνοι τους. Το δεύτερο μέρος φωτογραφίζει τι άλλο, τον ζωγραφιστό, περιβάλλοντα τόπο της Νυφίδας, η δικαίωση του Παλαμά.
Συγχαίρουμε την Πρόεδρο, κα Αντωνίου-Λαμπούση Ταξούλα αλλά και όλα τα μέλη του Συλλόγου της Νυφίδας, κυρίως για το γεγονός ότι η αγάπη για τα μέρη μας δεν είναι θεωρητική ούτε εξαντλείται γύρω από ένα καραφάκι ούζο αλλά είναι επί του πεδίου, στην πράξη και πολύπλευρη.
Αλήθεια η Σκάλα ακούει;;;
ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ-Η ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΚΑΙ ΟΙ ΜΗΝΕΣ
