Όπως το “έχει συνήθειο” ο καιρός μάς ξανάφερε πάλι εκεί που ήμαστε πριν από ένα χρόνο. Ίδιος, απαρασάλευτος, αιώνιος ,αμετάθετος, μας επιτρέπει μόνο να τον μετράμε και να τον χαρακτηρίζουμε, αν και ο ίδιος είναι απολύτως ανεύθυνος, ανάλογα με τις όποιες συγκυρίες διαμορφώνουμε. Μέσα σε ένα δευτερόλεπτο (μονάδα μέτρησης του χρόνου/sec) περάσαμε από το 2022 στο 2023.Το ’22 είναι πια το παλιό έτος ,το ’23 το νέο .Και αφού είναι νέο είναι και άφθαρτο, άσπιλο και αγνό. Συνεπώς, χωρίς να ευθύνεται για παραλείψεις, σφάλματα και αμαρτίες μπορεί να αντέξει τις ελπίδες ,τα όνειρά μας. Έτσι, του “φορτώνουμε ” ένα σωρό ευχές για ειρήνη ,ευτυχία, υγεία, αγάπη ,κατανόηση ,ανθρωπιά ,χαρά και πολλά άλλα .Και μαζί με τους μάγους των Χριστουγέννων ελπίζουμε, κατά πολύ βάθος, ότι πού ξέρεις Θεός γεννήθηκε ,ίσως γίνει κανένα θαύμα και βγουν αληθινές οι ευχές μας. Όμως, ο χρόνος, όσο και αν τον διαιρούμε σε ώρες ,μέρες ,βδομάδες κλπ, δεν παύει να είναι ενιαίος και να μεταφέρει τα καλά ή τα κακά του παρελθόντος στο παρόν και κατά κανόνα στο μέλλον.
Και δυστυχώς όσο και αν ψάξει κανείς , ακόμα και ο πιο αισιόδοξος ,δε θα βρει παρά μόνο στιγμές γαλήνης, αγάπης και ευτυχίας τη χρονιά που πέρασε . Και αυτές σε καθαρά προσωπικό πια επίπεδο, οικογενειακό ή φιλικό .Η μεγάλη εικόνα ,εθνική και διεθνής , όπως πια εύκολα διαβάζεται από όλους, είναι αναμφισβήτητα από θολή και μίζερη έως ανησυχητική και επικίνδυνη .Κανένα από τα στηρίγματα, που συγκρατούσαν και συγκροτούσαν την κοινωνικότητα και κανονικότητα που ξέραμε, δεν είναι πια στη σταθερό και όρθιο .
Οι δικές μας ευχές θα περιοριστούν στα “εν οίκω” μας ,στα δικά μας, μιας και τα διεθνή και πολύπλοκα είναι και δυσανάγνωστα και εξειδίκευση χρειάζονται. Το να ευχηθούμε ,όμως ,να δούμε σοβαρά επί τέλους το περιβάλλον ,μέσα στο οποίο πια δύσκολα θα επιβιώνουμε, το να απαλλαγούμε από τον απειλητικό, ιο ,που μας αποδιοργάνωσε, το να μοιράζεται δικαιότερα ο παγκόσμιος πλούτος ,που βρίσκεται συσσωρευμένος προκλητικά σε μια χούφτα ανθρώπων, το να τερματιστεί ο πόλεμος στην καρδιά της Ευρώπης , το να λήξει το ενεργειακό “κεφαλοκλείδωμα”, το να εξυγιανθεί η Ε.Ε. και να λειτουργεί πιο δημοκρατικά και αποδοτικά στον χρόνο, όλα τούτα τα μεγάλα ακούγονται γλυκά και όμορφα και πολύ θα θέλαμε να εισακουστούμε .
Μέσα σ’αυτά τα μεγάλα και διεθνή, δυστυχώς, εντάσσεται και η άμεση απειλή ,που προέρχεται από τους αναθεωρητές της Ιστορίας γειτόνους μας. Ενημερώνουμε, διαμαρτυρόμαστε ,επικαλούμαστε τη διεθνή νομιμότητα. Ας ευχηθούμε για μας και τα παιδιά μας πως θα αποφύγουμε τα χειρότερα, πως θα ακουστούμε και θα στηριχτούμε στα δύσκολα.
Όμως , όσο κι αν λέμε πως ο κόσμος έγινε πια ένα χωριό, εμείς , η χώρα μας, δεν παύουμε να είμαστε μια πολύ-πολύ μικρή γειτονιά .Πόσο και πώς να ακουστούμε μέσα στην παγκόσμια οχλαγωγή;
Μπορούν ,όμως ,οι δικές μας ευχές να ακουστούν εδώ, κοντά μας .Να ευχηθούμε πχ να μην αποφοιτούν από τα σχολεία μας ανιστόρητα ,αγεωγράφητα και αφιλοσόφητα παιδιά .Παιδιά των “τεσσάρων” μαθημάτων , στα οποία θα εξεταστούν πανελλαδικά! Διαπράττεται διαρκές και μεγάλο έγκλημα σε βάρος ολόκληρων γενεών.
Να ευχηθούμε , κυρίως, να σταματήσει ο απαράδεκτος και αυτοκαταστροφικός διχασμός και η εμπάθεια σε όλα τα επίπεδα. Δε μας έμαθε τίποτα το παρελθόν; Να ευχηθούμε, επίσης, να είμαστε λιγότερο ατομιστές ,πιο δοτικοί προς τους άλλους ,περισσότερο ενεργοί στα κοινά .Να θέλουμε ΜΜΕ λιγότερο εξαρτημένα ,πιο μορφωμένους παρουσιαστές και καλεσμένους .Να εκλέγουμε τους άρχοντές μας όχι από συνήθεια, κληρονομικότητα ,κακώς εννοούμενο ατομικό συμφέρον ή πολιτική εμμονή, αλλά με ελεύθερο και καθαρό μυαλό.
Να ευχηθούμε οι πολιτικοί μας να μην ενδιαφέρονται για το πότε, πόσο και πώς θα καθίσουν στην “καρέκλα”αλλά για το κοινωνικό και δημοκρατικό κεφάλαιο που θα παραγάγουν για όλους μας και το οποίο θα αφήσουν. Να μη τρέμουν την κριτική, αλλά να την επιδιώκουν. Να μη διστάζουν να παραδεχτούν έγκαιρα και παστρικά τα λάθη τους. Ποιος δε σφάλλει; Ένας κόσμος καλλιεργημένος θα το εκτιμήσει .
Τέλος, να ευχηθούμε η άτυχη νέα γενιά ,που βρέθηκε στη δίνη τόσων και τέτοιων κρίσεων τα τελευταία χρόνια και που αγωνίζεται μέσα σε αχαρτογράφητα πεδία σε Ελλάδα και Εξωτερικό ,να μπορέσει βρει την περπατησιά της .Όσα παιδιά ξενιτεμένα θέλουν να γυρίσουν ,ας τους ανοίξουμε το δρόμο ,που εμείς, οι μεγάλοι, τον κλείσαμε.
Εννοείται πως το ” ευχολόγιο” δεν τελειώνει εδώ. Εκφράσαμε κυρίως όσα μας “πονούν”. Όμως , οι ευχές από μόνες τους ,όπως όλοι ξέρουμε δε φτάνουν.”Συν Αθηνά” ,λοιπόν , επιβάλλεται ο καθένας αλλά και όλοι μαζί στο μέτρο των δυνάμεών μας να συμβάλουμε, ώστε του χρόνου να ευχηθούμε λιγότερα!
Κ Α Λ Η Χ Ρ Ο Ν Ι Α
