Στέλλα Καρνά
Ο όρος Halloween είναι συνεπτυγμένη μορφή των λέξεων All-Hallow-even και σημαίνει το «Βράδυ πριν από την Ημέρα των Αγίων Πάντων», που γιορτάζεται την 1η Νοεμβρίου στις καθολικές χώρες.
Οι ΗΠΑ και ο Καναδάς γιορτάζουν το Χάλογουιν (Halloween), μια γιορτή με μαζική συμμετοχή που θυμίζει καρναβάλι και κάλαντα μαζί, όπου ο φόβος δύσκολα ξεχωρίζει από το γέλιο και ο τρόπος από το ξεφάντωμα.
Φωτισμένες κολοκύθες, ανθρώπινοι σκελετοί, χαρούμενα φαντάσματα, μάγισσες καβάλα σε σκούπες κάνουν την εμφάνισή τους στους δρόμους των αμερικανικών πόλεων. Παιδιά γυρίζουν από σπίτι σε σπίτι τραγουδώντας και οι νοικοκύρηδες τους προσφέρουν κέικ η ζαχαρωτά για την ανάπαυση των ψυχών.Πηγή:sansimera.gr
Τούτο το νταβαντούρι- έθιμο μια ομάδα πιτσιρικάδων προσπαθεί να το περάσει στη γιαγιά τους στην Αθήνα. Η συνέχεια ακολουθεί δια εμπνεύσεως και χειρός Στέλλας...Απολαύστε το…
ΤΟ ΧΑΛΟΓΟΥΙΝ ΤΗΣ ΓΙΑΓΙΑΣ
Στέλλα Καρνά
Η γιαγιά του Βαγγιλιώ κάθιτι στ’ν Αθήνα . Ντ πήραν τα πιδιά τ’ κουντά ντουν να ντ λουγιάζιν, γιατί μιγάλουσι πουλύ. Κμανταρίζιτι, όμους, τσι τα μυαλά τ’ ακόμα είνι στ’ θέσ’ ντουν. Τα καλουτσαίρια ντ φέρνιν στ Μυτιλήν, παίρν τουν αγέρα τ’ τσι μεσ’ στου Σιπτέμβριου, πίσου στ’ν Αθήνα για να ντ’ν έχιν του νου ντουν.
Προ περ’σ, τέτγις μέρις ήνταν , οι γι αγγουνές ιτ πήγαν να βάλιν τσι ντ γιαγιά ντουν στου πνεύμα του Χάλλογουιν. Παίρνιν λοιπόν μια κουλουτσύθα που είχι απάνου ζουγραβζμέν μια μουρ’ τσι πήγαν στου μπαλκόν που ήπνι του γκαφέ τ’ η γιαγιά ντουν. «Χάλλογουιν γιαγιά Χάλλογουιν!»
«Τι λέτι βρε μουρά;»
«Χάλλογουιν!»
Η γριγιά του Βαγγιλιώ -πουνηρή- για να δείξ’ ότι ξερ’ τσι φτή να μ’λα ‘’αλλιώτκα’’ πέταξι ένα :
« Μερ χαμπάρ ! Μερ χαμπάρ! χάλε μπόλε χάλε μπόλε! Πού θα ντ μπάτι έτουτην ντ κουλουτσύθα που βαστούτι;»
«Είναι ένα έθιμο γιαγιά που το έφεραν από το εξωτερικό και που μας αρέσει πολύ! Γίνονται τρελά πάρτυ με τις κολοκύθες!» «Τσι γιατί ανοίξατι τρύπις τσι θαρρείς του φάντασμα πους είνι.»
«Είναι το στόμα και τα μάτια και εκεί μέσα θα βάλουμε ένα κερί αναμμένο και να βγαίνει φως.»
«Αμ τι άγριγια μτσναριά που έχ έτουτου του πράμα»
«Είναι λίγο τρομακτικό αλλά έχει πολύ χαβαλέ και περνάμε τέλεια!»
«Τούτα τα πράματα που κάνιτι είνι τ’ σατανά τσι να μη τα βάζιτι μεσ’ στου σπί τ’ σας.»
«Γιαγιά είναι μια γιορτή που τιμούν τους νεκρούς.»
«Ιιιιιιι!!!! Τσι γιατί ντ φέρατι σι μένα; Πα τσι είμι για ταξείδ τσι δε μι του λέτι;»
«Ελα βρε γιαγιά πλάκα κάνουμε, πάρε την κολοκύθα!»
Βάζιν ντ κουλουτσύθα μεσ’ ντ πουδιά τ’! Αγριγιουλαντίστσι η γριγιά του Βαγγιλιώ. Σκώνιτι απί ντ γκαρέγκλα τσι μι οσ’ δύναμ είχι πιτά ντ κουλουτσύθα απ’ του μπαλκόν!
«Βρε γιαγιά τι έκανες!»
Καλά που δένι πέρνα κανείς απού κάτου να τουν έρτ κατατσέφαλα του Χάλλογουιν να τουν αφήσ’ στου ντόπου. Εμ τι θέλαν τσι τα μουρά τσι ανικατέψαν σ πιθαμέν; Λέγιν τέτοια σ γερ’ καλέ; Πήρι του θυμιατό του Βαγγιλιώ τσι δεν άφσι τίπουτα αθύμιαστου μεσ’ στου σπίτ. Φουβήστι η ζαβάλσα μη τυχόν τσι έρτ’ ντ νύχτα φτός ι Χαλουγου… διάσκατζους τσι ντ’ν αρπάξ’! Για να ντ’ν ηριμήσιν τα πιδιά τ’ παρατζείλαν σι μιαν αξαδέρφ’ ντουν που βάζ’ μπαχτσαβανκά κάθι χρόνου (ή στ Πριβόλα ή στου Σουλουμανέλ δε του θμάμι , ζμπαθάτι μι) να στείλ’ δυο κουλουτσύθις μια τσίτριν για να ντ κάνιν γλυκό κουταλιού καρουλέλια ( διαταγή να γλυτσάνιν του σπιτ’ … άμα μπουρούσαν ας κάναν τσι αλλιώς!) τσι μια κότσιν για να κάνιν ντ Μιγάλ Σασαρακουστή κουλουστόπτα! Μέρις μουρμούρζι η γιαγιά του Βαγγιλιώ.
«Για βάλιτι να χαραμίζιν σ κουλουτσύθις μι έτουτα τα παλαβάτα τσι να αγριγιουλαντίζιν του γκόσμου. Να τα κάνιν στου δ’κο ντουν του ντόπου. Ωχ Χριστέ μ’ τι είνι τούτα που φτάξαμι! Ε ξέρου τι να πω … Ανικρικάτα τστόμαστι …»