Ιγνάτης Ψάνης
“Λόγια αγανάκτησης
Πόση υπομονή ακόμα; Έξι μέρες, από τη Δευτέρα, το νερό στο χωριό κομμένο. Το ελάχιστο που είχαμε στο ντεπόζιτο τελείωσε εδώ και μέρες. Άλουστος, αξύριστος, ντρέπομαι να κυκλοφορήσω. Ήθελα να είμαι στα εγκαίνια της έκθεσης φωτογραφίας στο πολύκεντρο και δεν μπορούσα να εμφανιστώ. Η μόνη παρηγοριά, οι ντουζιέρες της Νυφίδας, για να ξεπλένεται τουλάχιστον ο ιδρώτας. Για τουαλέτα κουβαλάμε πράσινο νερό από ένα πηγάδι από το διπλανό χωράφι ή περιμένουμε να νυχτώσει για τις σωματικές μας ανάγκες. Κάθε πρωί πηγαίνω στην άλλη άκρη του χωριού στη βρύση των θερμοπηγών, για να πάρω νερό και να πλύνουμε τουλάχιστον πρόσωπο και δόντια. Τα κατσαρολικά άπλυτα ή απλά σκουπισμένα με κίνδυνο της υγείας μας. Τα πανέμορφα λουλούδια στην αυλή ξεραμένα και στην καλύτερη περίπτωση μαραμένα.
Όχι, δεν είναι περιγραφή εικόνων από τη δεκαετία του ΄50. Είναι η εικόνα του Πολιχνίτου το καλοκαίρι του 2025. Του Πολιχνίτου της τραγικής υποβάθμισης από ανεύθυνους που ενδιαφέρονται μόνο, για ευνόητους λόγους, να στρώσουν το γήπεδο με φυσικό γρασίδι, αν είναι δυνατόν. Του Πολιχνίτου που απουσιάζει από κάθε ταξιδιωτικό οδηγό του νησιού και στα τόσα αφιερώματα τηλεοπτικών εκπομπών δεν αναφέρεται ούτε το όνομά του.
Γιατί; Επειδή η ανευθυνότητα κάποιων πολιτών και κυρίως των υπευθύνων χτυπάει κόκκινο. Υπευθύνων που τάχα συμπάσχουν, συμπονούν, κατανοούν αλλά ο ένας ρίχνει τις ευθύνες στον άλλον. Υπευθύνων που σηκώνουν τους ώμους και χαρακτηρίζουν όλους εμάς που κατοικούμε στις υπερυψωμένες γειτονιές, …άτυχους. Αλήθεια, θα εισηγηθούν στη ΔΕΥΑΛ να μην πληρώσουμε το πάγιο ύδρευσης όλων αυτών των μηνών όλοι εμείς οι ταλαιπωρημένοι; Μα η υποχρέωσή τους, και πληρώνονται γι΄αυτό, είναι να βρίσκουν λύσεις και να βοηθούν. Το πρόβλημα του νερού είναι διαχρονικό και πρέπει ήδη να είχαν βρεθεί λύσεις. Ούτε απλές κινήσεις για να ανακουφίσουν την ταλαιπωρία των δόλιων κατοίκων δεν κάνουν. Ένα μικρό βυτιοφόρο που να γέμιζε τα ντεπόζιτα των ευπαθών γειτονιών δεν θα μπορούσε για παράδειγμα να προβλεφθεί; Η τμηματική παροχή νερού, ώστε να μην ξεμένουν οι υπερυψωμένες γειτονιές, ενώ στις προνομιούχες χαμηλότερες πάντα έστω και λίγο καταλήγει, είναι δύσκολο να ρυθμιστεί; Το μεγάλο βυτιοφόρο που ενίσχυε την κεντρική δεξαμενή, γιατί σταμάτησε να την τροφοδοτεί εδώ και μέρες;
Γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά την ελληνική δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία. Αλλά τόση αναισθησία, τόσος παχυδερμισμός μού ήταν αδύνατο μέχρι πρότινος να πιστέψω ότι επικρατεί. Οι ελάχιστοι επισκέπτες στην καρδιά του καλοκαιριού φεύγουν. Ποιος πιστεύει ότι θα επανέλθουν ή θα δώσουν θετική εικόνα σε άλλους για να επισκεφτούν το χωριό μας με τέτοιες συνθήκες; Η τοπική οικονομία, τα μαγαζιά που φυτοζωούν; Ωχ, αδερφέ! Αρκεί που είμαι εγώ καλά, αρκεί που εγώ έχω βολευτεί.
Ντρέπομαι, θυμώνω, αγανακτώ για την κατάντια του χωριού μας. Ως πότε όμως;
Ένας αγανακτισμένος Πολιχνιάτης”
Το ονοματεπώνυμο του συντάκτη του είναι στη διάθεσή μας