Ιγνάτης Ψάνης
Υπάρχουν άνθρωποι που με την παρουσία τους και μόνο σε κάνουν να νοιώθεις οικεία, φιλικά, άνετα. Φωτεινά πρόσωπα, καθαρά μάτια, μέσα από τα οποία αισθάνεσαι πως δε θέλει και πολύ να αποκαλύψεις έναν ευγενικό, καλοπροαίρετο, καταδεκτικό συνάνθρωπό σου.
Υπάρχουν άνθρωποι, που προτιμούν να αδικηθούν και όχι να αδικήσουν, που επιλέγουν να σωπάσουν, προκειμένου να αποφύγουν περιττές αντιπαραθέσεις, ικανές να οδηγήσουν σε ρήξεις.
Υπάρχουν άνθρωποι, που μας εντυπωσιάζει η στάση της ζωής τους, γιατί επιλέγουν να ζουν με όσα λογαριάζουν ως πραγματικές αξίες ζωής, πιο θαυμαστά και αξιόλογα, όπως η αφοσίωση και το δόσιμο στην οικογένεια, η βαθιά ικανοποίηση που εισπράττουν ψυχικά και συναισθηματικά με μία μικρή παρέα φίλων, άνθρωποι που δεν θέλουν να πληγώσουν ή να πληγωθούν, γιατί πρόταγμά τους είναι η αγάπη και ο σεβασμός προς το συνάνθρωπο.
Καταθέτουμε από καρδιάς και με πόνο καρδιάς αυτές τις σκέψεις για τον αγαπητό γείτονα, τον καλό φίλο και συνοδοιπόρο στα σχολικά μας θρανία, τον Δημήτρη Κλούρα, που αδόκητα στις 21 Νοέμβρη πήρε το δρόμο για το μεγάλο ταξίδι.
Ξεκίνησε δύσκολα, όπως οι περισσότεροί μας, μορφώθηκε, για να μορφώσει παιδιά, έφτιαξε μια ευτυχισμένη οικογένεια, ευτύχησε να τη δει να αυξάνεται και να στέκεται στα πόδια της, έζησε γι’ αυτήν και μ’ αυτήν.
Σκόρπιζε ολόγυρα το αυθόρμητο και ανυπόκριτο χαμόγελό του και το ηχηρό του γέλιο. Κοντά του πίστευες ότι τα πράγματα θα γίνουν καλύτερα και το κυριότερο, ένιωθες ότι τον πλούτο και την ευτυχία τα κουβαλάμε μέσα μας και έχουμε χρέος να τα μοιραζόμαστε ως αγάπη και εκτίμηση.
Συμμαθητή και φίλε, καλό σου ταξίδι
Τα ειλικρινή μας συλλυπητήρια στους οικείους του, που θα νιώθουν ότι έσπασε ένας μεγάλος κρίκος της οικογενειακής αλυσίδας.