Είναι ένα βιβλίο που αποτελεί προϊόν 10ετούς εντατικής έρευνας και συγγραφής. Στις 800 σελίδες του παρουσιάζονται λεπτομερώς όλες οι περιπτώσεις των θανάτων που συνδέθηκαν με το καθεστώς της χούντας. Θάνατοι λόγω αντιδικτατορικής δράσης, «αυτοκτονίες», «ατυχήματα», «ασθένειες», «εξαφανίσεις». Θάνατοι συνεπεία κακουχιών από τις εξορίες και πολυάριθμες ακόμα φημολογούμενες περιπτώσεις ανώνυμων και επώνυμων προσώπων. Εδώ βρίσκουμε 247 κατονομασμένες περιπτώσεις θανάτων για τους οποίους ευθυνόταν ή κατηγορήθηκε το καθεστώς και οι κύκλοι του.

Ο Δημήτρης Βεριώνης είναι απόφοιτος των τμημάτων «Ελληνικός Πολιτισμός» και «Ευρωπαϊκός Πολιτισμός» του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου, καθώς και της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης & Αυτοδιοίκησης (ΕΣΔΔΑ). Επίσης έχει κυκλοφορήσει πέντε δίσκους ως τραγουδοποιός και έχει γράψει μουσική για θέατρο.

Απόσπασμα από την εισαγωγή του βιβλίου

(…) Η παρούσα έρευνα επιχειρεί να καταγράψει όλες τις περιπτώσεις θανάτων που διαπιστώθηκε ότι έχουν αναφερθεί στον Τύπο και τη βιβλιογραφία ή από το οικείο περιβάλλον των θανόντων την περίοδο της δικτατορίας και τους πρώτους μήνες της Μεταπολίτευσης και για τις οποίες υποστηρίχθηκε ότι το δικτατορικό καθεστώς της 21ης Απριλίου ή κύκλοι του φέρουν άµεση ή έµµεση ευθύνη. Η έρευνα στόχευσε στην αναζήτηση όλων των γνωστών και άγνωστων περιπτώσεων, επικεντρώνοντας το ενδιαφέρον στους ίδιους τους ανθρώπους.

Κρίθηκε σωστό, εκτός από την περίοδο της χούντας, να γίνει αναφορά και σε περιπτώσεις θανάτων που συνέβησαν κατά τους πρώτους µήνες της Μεταπολίτευσης, καθώς το διάστηµα αυτό παρέµεναν ισχυρές οι προσκείµενες στο δικτατορικό καθεστώς δυνάµεις και υπήρξαν καταγγελίες και µηνύσεις για περιπτώσεις ύποπτων θανάτων.

Καταγράφονται οι γνωστές περιπτώσεις δολοφονιών, θάνατοι συνεπεία αντιδικτατορικής δράσης, θάνατοι συνεπεία της δράσης των µηχανισµών του καθεστώτος, περιπτώσεις θανάτων που καταγγέλθηκαν ως συγκαλύψεις δολοφονιών από το οικείο περιβάλλον των θανόντων, αυτοκτονίες ως πολιτικές πράξεις διαµαρτυρίας, θάνατοι συνεπεία των κακουχιών και των συνθηκών εξορίας, καθώς και εξαφανίσεις (…) Τέλος, διαχωρίζονται κάποιες υποθέσεις θανάτων για τις οποίες λανθασµένα υποστηρίχθηκε ότι υπήρχε ευθύνη του καθεστώτος.

Το ζήτηµα των νεκρών του Πολυτεχνείου αναλύεται σε χωριστό κεφάλαιο, λόγω της ιδιαίτερης ιστορικής και πολιτικής σηµασίας του, αλλά και της πολυπλοκότητάς του. Στο συγκεκριµένο κεφάλαιο παρουσιάζονται οι τεκµηριωµένες περιπτώσεις θανάτων, ακολουθούν οι περιπτώσεις ανθρώπων που απεβίωσαν το επόµενο διάστηµα και ο θάνατός τους σχετιζόταν, σύµφωνα µε πολλές ενδείξεις, µε τη δράση τους.

Κατόπιν, παρουσιάζονται οι περιπτώσεις ανθρώπων που απεβίωσαν αρκετά αργότερα, συνεπεία του τραυµατισµού τους κατά τη διάρκεια των γεγονότων και, τέλος, αναλύεται –µε όσα στοιχεία κατέστη δυνατό να συλλεχθούν– το εκκρεµές ζήτηµα των φηµολογούµενων επώνυµων θυµάτων και των ανώνυµων περιπτώσεων θανατηφόρων συµβάντων.

Δε θα πρέπει να παραβλεφθούν οι προσπάθειες συγκάλυψης ή συσκότισης όλων των περιπτώσεων θανάτων επί χούντας που σήµερα έχουν αναγνωριστεί ως δολοφονίες· το καθεστώς επιστράτευσε εξοστρακισµένες σφαίρες, πνιγµούς, ψυχικές και σωµατικές ασθένειες, απροσδιόριστες ταραχές, περίεργα ατυχήµατα, ύποπτες αυτοκτονίες και πολλά ακόµα, επιχειρώντας να αποδοµήσει τις κατηγορίες εις βάρος των οργάνων του και να αποσείσει τις ευθύνες του. Αυτό δεν καθιστά δολοφονία κάθε ύποπτο θάνατο, αλλά αφήνει να διαφανεί το πλαίσιο µέσα στο οποίο πολλές περιπτώσεις είναι πιθανό να αποκρύφθηκαν. Αυτό που εντυπωσιάζει τον ανυποψίαστο για τα πεπραγµένα του χουντικού καθεστώτος είναι η διαρκής προσπάθεια συγκάλυψης και άρνησης των ευθυνών· αν πράγµατι οι άνθρωποι της χούντας πίστευαν τόσο στην ορθότητα όσων έκαναν, γιατί δεν παραδέχθηκαν µε περηφάνια και αίσθηση καθήκοντος όσες δολοφονίες, όσα βασανιστήρια αποδείχθηκαν; Διότι, προφανώς, γνώριζαν πολύ καλά πως το σύνολο της δραστηριότητάς τους ήταν έκνοµο και, πάνω απ’ όλα, δε διέθεταν το ελάχιστο ηθικό ανάστηµα της ειλικρίνειας και της παραδοχής, πόσο µάλλον της µετάνοιας. (…)

Πηγή:ttps://www.efsyn.gr/politiki/424489_deka-hronia-endelehoys-ereynas-gia-toys-nekroys-tis-hoyntas