Μάνα με τα εννιά…
*Μάνα με τα βλαστάρια σου
τούς γιους και θυγατέρες,
τα δέκα τα καμάρια σου
εκεί στις μαύρες μέρες.
Που τα ’θρεφες, τα βύζαινες
για να τα δεις μεγάλα
ως και αυτό τούς έδινες
το αίμα σου… για γάλα.
Και τώρα δίχως…τα εννιά
Ισραηλοσφαγμένα…
με μοναχή παρηγοριά
το δέκατο… για σένα.
*Φρικιαστικό το δράμα σου
μάνα χαροκαμένη,
ξερίζωσαν τα σπλάχνα σου
σφάχτες καταραμένοι.
Πού να’ξερες το δράμα σου
στην κάθε σου την γέννα,
πως θα’τανε τα σπλάχνα σου
στον θάνατο δοσμένα.
Τής Παλαιστίνης συ λυγμέ,
πολέμου χαμολόγι,
αλλοφροσύνης σπαραγμέ
τής Γάζας μοιρολόγι.
*Ποιος να σταθεί παρηγοριάς
κολώνα σου στο πλάϊ,
για σένα βάλσαμο καρδιάς
κανένα δεν φτουράει.
*Από τού Κάϊν, Γεδεών,
ως και φριχτού Ηρώδη
και Ναζωραίου σταυρωτών,
πάντα στο καταπόδι
σπείρα ανόμων, δυσσεβών,
πορεύεται τού κάκου
με την σκυτάλη τών δεινών
τώρα στον… Νετανιάχου!
Αδίσταχτος παιδοφονιάς,
πού φόβος και πού οίκτος!
Αγέλης… θηριογενιάς
διπόδων δρα ως λύκος.
*Μάνες τής Γάζας τραγικές
με γιους και θυγατέρες,
γονείς, ψυχές γεροντικές
κι αδέρφια και πατέρες,
με πεινασμένα στόματα
και χέρια απλωμένα,
σκελετωμένα σώματα
βογκούν απεγνωσμένα.
«Ηλί λαμά σαβαχθανί»…
Θεέ, στους λυκανθρώπους
τούς εγκατέλειπες, γιατί,
εκεί στους Άγιους Τόπους;
Εκεί όπου γεννήθηκε
ο Γιος Σου το καμάρι,
που δίδαξε, σταυρώθηκε
για την δική Σου χάρη.
Μάνες σπαράζουν γοερά,
μικρούς Χριστούς θρηνούνε,
Χριστοί μ’ αγγελικά φτερά
ολόγυρα πετούνε.
Βάλε πια τέλος στην σφαγή
εκεί στην Παλαιστίνη
κι όπου αλλού, βάλε φραγή
με «Επί γης Ειρήνη»!
****
Βαγγέλης Χατζημανώλης